Potrzebujemy przerwy. Po czterech dniach jazdy, porannego wstawania i żadnych atrakcji trzeba troszkę odsapnąć, jakiś kościół obejrzeć, na plazie posiedzieć i przede wszystkim wyspać się porządnie. Przejazd z jednego krańca Peru na drugi nie może się oczywiście obyć bez przekroczenia Andów, co oznacza kilkakrotne wjeżdżanie i zjeżdżanie z ponad 4 tysięcy metrów. Tym samym z upalnej dżungli znowu wjechaliśmy w góry i zimno, co dodatkowo przekonuje nas, żeby zostać sobie dzień dłużej w Ayacucho. Miasteczko zdaje się spełniać wszystkie nasze wymagania. Ładne, ale nie ma wiele do zobaczenia – idealne warunki do pobyczenia się. Turystów brak, więc cały hostel z tarasem i właścicielem ciągle nazywającym mnie „miss”, był dla nas. Zażyliśmy też troszkę kultury na koncercie tradycyjnej muzyki peruwiańskiej. To już nasz drugi koncert muzyki andyjskiej (pierwszy był w Boliwii) i oba koncerty wydawały nam się troszkę za długie. Może po prostu wszystkie utwory wydają nam się bardzo do siebie podobne i po kilku już nam wystarczy. Publiczność zadaje się, że była innego zdania, więc to raczej z nami jest coś nie tak.