Podróż dookoła świata - Pocztówki z Podróży - blog Sławy i Krzyśka

Szczegóły: Kategoria: 17. Brazylia; Odsłony: 4506

25 maj – 4 czerwiec 2014 roku (655-665 dzień)

Minas Gerais ... czyli wszystko piknie tylko nogi za krótkie

Minas Gerais

Ouro Preto to urocze miasteczko położone na wzgórzach. Niegdyś, za sprawą złota bardzo bogate, w związku z czym co kilka kroków stoi tu kościół – taki ówczesny sposób dziękczynnych inwestycji w nieruchomości. Jak za starych dobrych czasów strome uliczki nadal są wybrukowane, a całe miasteczko ma bardzo przyjemny, relaksacyjny klimat. To pewnie dlatego, że życie nadal się tu toczy, a w starych kamienicach nadal mieszkają ludzie. Dojazd do Ouro Preto już taki uroczy nie był, a to ze względu na towarzyszący nam przez całą drogę deszcz, do którego na ostatnim zakrętasowym odcinku pod górę dołączyła jeszcze mgła i ciemność.

Strome, wybrukowane uliczki Ouro Preto przypomniały mi, że choć mądram i pięknam to jednak w kolejce po wzrost nie zdążyłam się ustawić. Co do zasady niski wzrost, który na potrzeby tego wpisu i ku pokrzepieniu piszącej, nazwijmy jednak średnim, ma niezaprzeczalnie wiele zalet. W samolocie zawsze jest wystarczająco miejsca, w autobusie mieszczą się nogi, a i w krzakach schować się łatwiej. Zalety przestają się jednak liczyć, gdy przy wjeździe pod górkę motor gaśnie, a górka jest na tyle stroma, że czubkami palców ledwie sięgam ziemi. Mąż już dawno pojechał w siną dal. Nie mogę zdjąć nogi z hamulca bo na samym ręcznym lecę w dół, a dwóch nóg oderwać nie mogę, żeby zmienić bieg (a jakoś nierozgrzany motor na jedynce nie chce mi zapalać). I tu znowu wracamy do zalet – dziewczę w tarapatach to i chętni do pomocy się znajdą i nowe znajomości można nawiązać. A jak się odczeka wystarczająco długo to i zdyszany mąż dobiegnie ratować, znaczit kocha.

Belo Horizonte to ostatnie miasto na naszej brazylijskiej drodze. Wiele do oglądania tu nie ma, ale kilkadziesiąt kilometrów od miasta znajduje się Inhotim – ogromny ogród botaniczny, po którym rozsiane są rzeźby, galerie i instalacje. Generalnie uczta dla miłośników sztuki nowoczesnej. A nawet jak ktoś w sztuce nie gustuje samo poszwendanie się po alejkach jest całkiem przyjemne.

Trochę nam się zatęskniło do ojczystej mowy w wykonaniu innym niż naszym własnym. Wpadliśmy więc na pomysł, żeby dać o sobie znać na forum brazylijskiej polonii. No i się udało. Odezwała się do nas Justyna, która już od dwóch lat zamieszkuje w Belo Horizonte z mężem Danielem i synkiem Ianem. Spędziliśmy razem dwa naprawdę fajne wieczory, za co bardzo dziękujemy!

W Belo Horizonte zabawiliśmy kilka dni trochę zwiedzając, a trochę więcej leniuchując. Pora wrócić na południe. Czeka nas kilka dni monotonnej jazdy. Wszystko mamy obcykane, jak nigdy, no bo przecież ta Brazylia taka niebezpieczna i lepiej nie spać gdzie popadnie. Jak to jednak z takimi szczegółowymi planami czasem bywa, pierwszy nocleg zaliczyliśmy w krzakach. Kemping był zamknięty, a miasteczko nieopodal jakieś takie nieprzyjazne. Oczywiście w tychże krzakach staraliśmy się być niezauważalni, żeby komuś do głowy nie przyszło podzielić się z nami naszym dobytkiem i w ramach tej ostrożności o mało nie spowodowaliśmy pożaru. Brazylijska benzyna doprawiana szczodrze alkoholem zniszczyła uszczelkę w maszynce i powstał przeciek. Po ciemku oczywiście tego nie zauważyliśmy i cudem zdążyliśmy zadeptać płomienie zanim dotarły do namiotu i oczu ewentualnych grabieżców. Tego wieczoru zjedliśmy zimne spaghetti z sosem. I tak dobrze, że wyjątkowo mieliśmy z sobą coś ugotowanego bo inaczej do rana byśmy chrupali suchy makaron.

Poranek w Ouro Preto

Wciąż trochę mgliście, ale ruszamy poszwendać się po okolicy.

Na ten kościół mieliśmy widok z okna - Igreja Nossa Senhora do Rosario

Miasto założono pod koniec XVII wieku, kiedy odkryto w okolicznych rzekach złoto.

Ouro preto oznacza "czarne złoto"

Ouro Preto

W XVIII wieku było to jedno z bogatszych miast w Ameryce. Zamieszkiwało tu wówczas więcej ludzi niż w Rio de Janeiro czy Nowym Jorku.

Barokowa architektura miasta kolonialnego spowodowała, że miasto znalazło się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Nasz hostelowy kolega architekt ma tu pole do popisu.

Ouro Preto

Miasto położone jest na wzgórzach na wysokości 1200 m n.p.m.

Ouro Preto

Niezłe Figury w oknie

Na placu Tiradentes - po prawej szkoła górnicza.

Śliczna mieszkanka miasteczka

Lokalne desery - czekoladowe Brigadero i kokosowo-jajeczne ciacho (kin dżin - brzmiało jakoś po chińsku). Piorunująco słodkie!

A tu sztuczne figury

Niektóre przykłuwały wzrok

Jeden z najpiękniejszych barokowych kościołów - Igreja de São Francisco de Assis

Na bazarku można było znaleźć ciekawe pamiątki

Doświadczamy kolejnego otwartego bufetu - na placu Tiradentes

Zakochaliśmy się w tej Pani - szkoda, że nie może jechać z nami. Zbyt wysoko się ceni i okno do motoru musielibyśmy wstawić.

Miasteczko jest urocze, co krok to ciekawe budynki i oryginalne wystroje galerii i sklepików.

Idealne na sjestę

Igreha Nossa Senhora da Conceiçao

Ouro Preto

Czasem trzeba przypomnieć sobie, ża aparat ma różne zdolności

Igreha de Santa Efigenia

Na centralnym planie kościół Nossa Senhora da Conceiçao

Można też tu spotkać narożne kapliczki. Na celu miały one odstraszać rabusiów i złe duchy. Odwiedziliśmy także ciekawe Muzeum Ołtarzy.

Ouro Preto

Wizja artystyczna miasteczka

W galerii

Sklep z pamiątkami

Kolejna uczta z amazońskimi jagodami w roli głównej - açaí. Odkryliśmy, że najlepiej smakuje bez żadnych dodatków.

Museu da Inconfidência na placu Tiradentes

W pobliżu naszego hostelu

Kolejnego dnia trochę się rozpogodziło

Na placu Tiradentes

Barokowe arcydzieło Aleijadinho w kościele São Francisco de Assis

Wizyta na cmentarzu

Zgadnijcie której się nie oparliśmy? Rozwiązanie zagadki znajdziecie za jakiś czas na bielańskiej komodzie :)

Na balkonie w Casa Dos Contos

Ouro Preto

Kapslowe pawie

A to już okolice Belo Horizonte - artystyczny park Inhotim

Pośród alejek tego ogrodu botanicznego kryją się galerie i różne nowoczesne instalacje. (Gdzie jest Sława?)

Palmowo

Edgar de Sousa ma chyba wszystkich w...

Trochę ciekawej flory

Inhotim

Można też co nieco podjeść w uroczych okolicznościach przyrody

Ale my tym razem wybraliśmy tańszą opcję.

Centro de Arte Contemporânea Inhotim

Co autorka miała na myśli? (Cildo Maireles)

Jedna z galerii - tu podobała nam się szczególnie ściana wypełniona imitacjami ludzkich organów. Inspiracją dla rzeźby było zawalenie się hotelu Linda de Rosario w Rio de Janeiro. Autorką jest Adriana Varejão. Zajrzyj tu: