Zwiedzamy i zwiedzamy, a tu przecież niektórzy na urlop i wypoczynek przyjechali. Czas poplażować. Z Malezji przedostajemy się do Hat Yai w Tajlandii, a stamtąd chcemy pojechać do Krabi. Pani w pekaesie bardzo zaangażowała się w przetransportowanie nas w ekspresowym tempie i nie czekając na potwierdzenie zaczęła wypisywać bilety. My jednak bez śniadania i niewysikani, więc nie uśmiecha nam się od razu wskakiwać do autobusu. Pani zdaje się jednak nie zważać na takie błahostki, wciska nam bilety i krzyczy: bus now, now, now, now! O cokolwiek nie zapytamy ma jedną odpowiedź - teraz, teraz, teraz!

Zestresowała nas, więc zrezygnowaliśmy z biletów i pytamy o następny autobus. A tu cisza. Foch. Nawet nie spojrzy tak pięknie ignoruje. Nie pomaga przymilanie się i przeprosiny. Już mamy lecieć po kwiatki, ale na szczęście profesjonalizm zwyciężył i foch ustąpił.

Po tej nierównej walce nie pozostało nam nic innego jak wsiąść do autobusu, potem do łódki i wysiąść na plaży. To jednak nie koniec zmagań na ten dzień. Plaże są trzy, a my wysiedliśmy na środkowej, gdzie okazało się, że panuje drożyzna i wypasione hotele. Zostawiamy Adriana z plecakami i korzystając z odpływu szukamy noclegu na sąsiedniej plaży Ton Sai. W międzyczasie jednak ściemniło się i zaczął się przypływ. Z bagażami wracaliśmy już przez wodę do pasa. Tym oto sposobem każde z nas odniosło jakieś obrażenia. Najbardziej ucierpiały jednak klapki i chociaż są z nami od początku wyjazdu przeprawa przez morze z kamienistym dnem okazała się początkiem ich rozkładu. O ich stanie będziemy informować na bieżąco w kolejnych wpisach.

Ten jakże piękny dzień zakończyliśmy obżarstwem i opilstwem. Były również tańce. Na drugi dzień okazało się, że między plażami można przejść suchą nogą przez skałki, a pod koniec Bogusia z Adrianem odkryli, że wszystkie plaże połączone są ścieżką przez dżunglę.

Długo nie poleniuchowaliśmy bo odezwał się w nas duch harcerski i wszystkim zachciało się zdobyć nowe sprawności. Bogusia z Adrianem zapisali się na kurs nurkowy Open Water, a my na kurs dla zaawansowanych. I tak zamiast kontynuować spożywanie darów z Polski i odbudowywanie izolacji na zimę trzeba się było trochę pouczyć. Może to i dobrze bo nasza sąsiadka, nie będziemy wymieniać nazwiska, przy odwiedzinach zrobiła nam dziurę w podłodze.

Za szybko minął nam wspólny czas. Jakoś tak nie zdążyliśmy się nagadać i nacieszyć sobą, a tu już trzeba się rozstać. W związku z powyższym uprasza się rodzinę, żeby jednak częściej wysyłała delegację, bo będziemy musieli wrócić wcześniej do domu!

Podczas, gdy Bogusia z Adrianem przez ostatnie dni urlopu szaleli w Bangkoku i okolicach, my wstąpiliśmy na chwilę do Sydney, do naszej polskiej rodzinki. Znowu było jak w domu za co Beacie, Michałowi i dzieciakom bardzo, bardzo dziękujemy.